Έναρξη μαθημάτων για τα τμήματα ενηλίκων παραδοσιακών χορών του Εργαστηρίου παραδοσιακών χορών Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας & Κομοτηνής και ώρα 19.00 στην καπναποθήκη, 1ο όροφος, Γ.Κονδύλη 61.

Σ α ς   π ε ρ ι μ έ ν ο υ μ ε. 

Κ α λ η   α ρ χ ή.

Από την Πέμπτη 20/10 το χορευτικό πρόγραμμα του Εργαστηρίου παραδοσιακών χορών Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας & Κομοτηνής έχει ως εξής:

1) Α τμήμα από 19.00 έως 20.15

2) Β τμήμα από 20.30 έως 21.45

                        Ἡ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου βρίσκεται ΒΑ τῆς Κομοτηνῆς στίς ὑπώρειες τῆς Ροδόπης, κοντὰ στό χωριὸ Πάνδροσος καὶ ἀπέχει ἀπὸ τὴν Κομοτηνὴ 10 χλμ. περίπου. Ἡ πρόσβαση στην Ἱ. Μονή γίνεται ἀπὸ τὴν ἀσφαλτοστρωμένη ὁδὸ Κομοτηνῆς – Πανδρόσου μὲ τὴν ὁποία συνδέεται μὲ μικρὸ ἀσφαλτοστρωμένο τμῆμα. Ἡ ἳδρυσή της ὀφείλεται σὲ πρωτοβουλία τοῦ μακαριστοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχαὴλ Ἰγνατάκη, Ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Κομοτηνῆς, που εἶχε ἐγκρίνει ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς Δαμασκηνὸς καὶ εἶχε παράσχει τὴν εὐλογία του ὁ Ὅσιος πατὴρ Παΐσιος Ἁγιορείτης.

 Κατόπιν αἰτήματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, παραχωρήθηκε τὸ 1997, ἀπὸ τὴν Περιφέρεια Ἀνατολικῆς Μακεδονίας Θράκης ἔκταση 10 στρεμ. τοῦ ἀγροκτήματος Πανδρόσου καὶ τὸν ἑπόμενο χρόνο ἄρχισε ἡ ἀνέγερση τοῦ πρώτου τμήματος τῆς βορείας πτέρυγας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Οἱ σχετικὲς δαπάνες καλύφθηκαν ἀπὸ προσφορὲς εὐσεβῶν Χριστιανῶν που συγκεντρώθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐρανικὴ Ἐπιτροπή. Τὸ ἀσφαλτοστρωμένο τμῆμα συνδέσεως τῆς Μονῆς μὲ τὴν ὁδὸ Κομοτηνῆς - Πανδρόσου, κατασκευάστηκε ἀπὸ τὸ Νομαρχιακὸ Διαμέρισμα Ροδόπης, ὁ ἀγωγὸς ὑδρεύσεως κατασκευάστηκε ἀπὸ τὸν Δῆμο Κομοτηνῆς, ἡ τηλεφωνικὴ σύνδεση ἦταν προσφορὰ τοῦ Ο.Τ.Ε. καὶ ὁρισμένες ἐπὶ μέρους ἐγκαταστάσεις ἔγιναν δωρεὰν ἀπὸ ἐργολάβους τῶν ἀντιστοίχων εἰδικοτήτων.

Τὸ πρῶτο τμῆμα τῆς βορείας πτέρυγας ἀποπερατώθηκε τὸ 2001 καὶ περιλαμβάνει: α) στό ἰσόγειο δύο μεγάλες αἴθουσες (ἡ μία χρησιμο-ποιεῖται προσωρινὰ μέχρι τὴν ἀνέγερση τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς ὡς Παρεκκλήσιο, ἡ ἄλλη ὡς ἀρχονταρίκι που περιλάμβανε καὶ τὴν ἔκθεση τῆς Ἱ. Μονῆς) καὶ μαγειρεῖο,  β) στόν ὄροφο, 5 κελλιὰ Μοναχῶν καὶ γ) στό ὑπόγειο, κελλιὰ φιλοξενίας, ἐργαστήρια καὶ βοηθητικοὺς χώρους. Στόν αὔλειο χῶρο ἔχουν ἀναγερθεῖ βοηθητικὰ κτίσματα, ἐνῶ στόν ὄροφο διαμορφώθηκε παρεκκλήσιο τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ.

Ἀμέσως μετὰ τὴν ἀποπεράτωση ἐγκαταστάθηκε ἡ πρώτη μοναχὴ καὶ ἄρχισε ἡ λειτουργία τῆς Ἱ. Μονῆς. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2005 ἐγκαταβίωσε ἡ Ἡγουμένη μοναχὴ Ἰωάννα. Γιά τὴν ἀνέγερση τοῦ Καθολικοῦ ἐκπονήθηκε ἡ σχετικὴ μελέτη καὶ ὑποβλήθηκε ὁ σχετικὸς φάκελος γιά τὴν ἔκδοση τῆς οἰκοδομικῆς ἀδείας. Ἡ θεμελίωση τοῦ Ναοῦ ἔγινε στίς 21 Ὀκτωβρίου 2008 ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Δαμασκηνό. Στίς 24 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους αὐτοῦ, ἐκοιμήθη ὁ κτήτωρ τῆς Μονῆς μακαριστὸς Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαὴλ Ἰγνατάκης.

Ἡ Μονὴ πανηγυρίζει τὴν 21η Νοεμβρίου, ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Στό προσωρινὸ παρεκκλήσιο φυλάσσονται Ἱερὰ Λείψανα: α)τοῦ Ὁσίου Ξενοφῶντος, β)τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Χριστιανουπόλεως, γ)τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, δ) μικρὰ τεμάχια Λειψάνων διαφόρων Ἁγίων καὶ ἀντίγραφο τῆς Θαυματουργῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας Γοργοϋπηκόου, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου Ἁγίου Ὅρους, που προσκομί-σθηκε στην Ἱ. Μονὴ τὴν 23η Νοεμβρίου 2014.

Ἡ Δυτικὴ Θράκη εὐτύχησε ἀπὸ τὸν Θεὸ νά ἔχει στά ὅριά της ἕνα σπουδαῖο μοναστικὸ κέντρο (11ος-13ος/14ος αἰ.) στήν ὀροσειρὰ τῆς Ροδόπης, μὲ ἀποκορύφωμα τὸ ὅρος Παπίκιο που ἀναδείχτηκε ἀπὸ τὰ σημαντικότερα μοναστικὰ κέντρα τῆς Βυζαντινῆς περιόδου. Τὸ Παπίκιο ὂρος ἀπέχει περίπου 15χλμ. ἀπὸ τὴν Κομοτηνή. Τὰ μοναστήρια του βρίσκονται μέσα σὲ δάση καὶ ἡ πρόσβαση σὲ αὐτὰ μέσα ἀπὸ δύσβατους δρόμους παρουσιάζει δυσκολίες καὶ ἰδιαίτερα κατὰ τοὺς χειμερινοὺς μῆνες.

Οἱ μαρτυρίες τῶν πηγῶν εἶναι ἀρκετές. Φιλολογικὲς μαρτυρίες σημαντικῶν συγγραφέων ὅπως τοῦ Ζωναρᾶ, τοῦ Νικήτα Χωνιάτη, τοῦ Κίνναμου καὶ τοῦ Ἁγίου Θεοφάνη, προηγούμενου τῆς μονῆς Βατοπεδίου καὶ μετέπειτα Μητροπολίτη Περιθεωρίου (μέσα ἢ τέλη τοῦ 14^ου αἰ.) κάνουν λόγο γιά τὸ μοναστικὸ αὐτὸ κέντρο, τὸ Ἱερὸ Ὂρος τῆς Ροδόπης ὅπως πολλοὶ τὸ ὀνομάζουν καὶ μιλοῦν ἔμμεσα γιά μεγάλο ἀριθμὸ «μονῶν, σεμνείων καὶ φροντιστηρίων». Τὸ ὄνομά της ἡ μοναστικὴ αὐτὴ πολιτεία πῆρε κατὰ τὴν ἄποψη τοῦ Ἀκάκιου Σαββαΐτου: «Ἀρχὴν δὲ τῇ κατοικήσει τοῦ ὂρους γέρων τις πρῶτος κατῴκησεν ἐκεῖσε τὴν κλήσιν ἔχων πάππος καὶ διὰ τοῦτο Παπίκιον». Σύμφωνα μὲ ὅσα γνωρίζουμε σήμερα, ἡ πρώτη ἀναφορὰ τῆς μοναστικῆς αὐτῆς πολιτείας ἀπαντᾶται στό γνωστὸ τυπικὸ (1083) τοῦ Γρηγορίου Παρκουριανοῦ τῆς μονῆς Παναγίας Πετριτζο- νιτίσσης (Baskovo): «μετὰ καὶ τοῦ ἐκτὸς μοναστηρίου, τοῦ ἐπ΄ὀνὸματι καὶ τιμῇ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἱδρυμένου κατὰ τὸ Ὂρος Παπίκιον».

Ὁ Ἰωάννης Ζωναρὰς ἐξιστορῶντας τὴν ἐκστρατεία τοῦ αὐτοκράτορα Ἀλεξίου Α΄ Κομνηνοῦ γιά τὴν καταστολὴ τοῦ κινήματος τῶν αἱρετικῶν Βογομίλων ἢ Παυλικιανῶν, ἀναφέρεται στό Παπίκιον ὂρος. Ἐπίσης ὁ Ἰωάννης Κίνναμος περιγράφοντας τὰ γεγονότα τῆς σύλληψης τοῦ πρωτοστράτορα Ἀλεξίου ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Μανουὴλ Κομνηνὸ (1168) ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἀλέξιος Ἀξοὺθ ὑποχρεώθηκε νά καρεῖ μοναχὸς σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ μοναστήρια τοῦ Παπικίου, χωρὶς ὅμως νά τὸ κατονομάζει. Τέλος τὸν 12ο αἰῶνα ὁ Νικήτας Χωνιάτης κατὰ τὴν παρουσίαση τῶν γεγονότων που ἀφοροῦσαν τὴν σύλληψη ἀπὸ τὸν Ἰσαάκιο Β΄ Ἄγγελο στήν Δράμα τοῦ Ἀλεξίου, νόθου γιοῦ τοῦ αὐτοκράτορα Μανουὴλ, ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἀλέξιος ἐγκαταβίωσε στό ἴδιο μοναστήρι τοῦ Παπικίου, ὅπου μόνασε καὶ ὁ Ἀλέξιος Ἀξούθ. Ὁ ἴδιος συγγραφέας ἀναφέρεται καὶ στήν ἐγκαταβίωση σὲ μοναστήρι τοῦ Παπικίου ὂρους καὶ τοῦ ἡγεμόνα τῶν Σέρβων Στεφάνου Α΄ Νεμάνια  (1166-1196). Στό Παπίκιο καὶ στίς προσωπικότητες που ἐγκαταβίωσαν στίς Μονές του ἀναφέρονται καὶ οἱ συγγραφεῖς Θεόδωρος Βαλσαμών (1191), ὁ Ἀκάκιος Σαββαΐτης (13^ος αἰ.), Μανουὴλ Μοσχόπουλος (13^ος-14^ος  αἰ.), ὁ Φιλόθεος Κόκκινος (14^ος αἰ.) καὶ οἱ βιογράφοι τοῦ Ἁγίου Μαξίμου Καυσοκαλύβη (μετὰ τὸ 1365-1370).

Παλαιότερα ὑπῆρξε σύγχυση στούς μελετητὲς ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀκριβή γεωγραφικὴ θέση τοῦ Παπικίου καὶ εἶχε προταθεῖ τὸ ὂρος τῆς Ρίλας. Τὶς τελευταῖες ὅμως δεκαετίες καὶ προσεκτικότερη ἀνάγνωση τῶν πηγῶν καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἀρχαιολογικῆς σκαπάνης τοποθετοῦν μὲ ἀκρίβεια τὴν μοναστικὴ αὐτὴ πολιτεία στούς πρόποδες τῆς Ροδόπης ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς οἰκισμοὺς Πολύανθος, Σώστης, Μίσχος, Ληνός, Ἀσώματον, Θάμνα καὶ Ριζώματα. Οἱ ἀρχαιολογικὲς ἀνασκαφὲς ἔφεραν στό φῶς σημαντικὸ ἀριθμὸ Nαῶν καὶ μοναστικῶν συγκροτημάτων, καθὼς καὶ ἀξιόλογα εὑρήματα που φωτίζουν τὴν ἱστορία τοῦ μοναχισμοῦ καὶ τῆς τέχνης στήν Θράκη. Μὲ τὶς μονὲς τοῦ Παπικίου ἔχουν συνδεθεῖ σπουδαῖες μορφὲς τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ὁ ὁποῖος ὄντας καθ΄ὁδόν γιά τὸ Ἅγιον Ὂρος παρέμεινε τὸ χειμῶνα τοῦ 1316/17 στό Παπίκιο, ὅπου διεξήγαγε θεολογικὸ διάλογο μὲ ὁμάδες αἱρετικῶν Παυλικιανῶν. Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Μάξιμος Καυσοκαλύβης, πρὶν ἐγκατασταθεῖ στό Ἅγιον Ὂρος διέμεινε γιά ἕνα μικρὸ χρονικὸ διάστημα στό Παπίκιο. Πολιτικὲς προσωπικότητες, ὅπως ὁ πρωτοστράτωρ Ἀλέξιος Ἀξούθ, ὁ σεβαστοκράτωρ Ἀλέξιος, ὁ Στέφανος Α΄ Νεμάνια, ἡ Μαρία Βοτανειάτη καὶ ὁ Βονιφάτιος Μομφερρατικὸς συνδέονται μὲ τὴν μοναστικὴ αὐτὴ πολιτεία, σύμφωνα μὲ τὶς μαρτυρίες τῶν φιλολογικῶν πηγῶν.

Οἱ φιλολογικὲς πηγές, ἄλλες ἄμεσα κι ἄλλες ἔμμεσα, μαρτυροῦν σχέσεις τῶν μονῶν τοῦ Παπικίου μὲ τὴν ἄλλη μοναστικὴ κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὂρους. Εἶναι γνωστὸ, ὅτι οἱ μοναχοὶ τοῦ Παπικίου εἶχαν ὀργανωθεῖ σύμφωνα μὲ τὰ ἁγιορείτικα διοικητικὰ πρότυπα. Μία μαρτυρία τοῦ τέλους τοῦ 11^ου ἢ τοῦ πρώτου μισοῦ τοῦ 12^ου αἰῶνα μας πληροφορεῖ γιά κάποιον μοναχὸ Θεοδόσιο «καθηγητή», δηλαδὴ πρῶτο τοῦ Παπικίου Ὂρους. Οἱ πηγὲς ἀναφέρουν τὴν ὓπαρξη ἀρκετῶν μονῶν. Ὡστόσο, ὀνομαστικὲς ἀναφορὲς σώθηκαν γιά τή Μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ποὺ ἱδρύθηκε πρὶν ἀπὸ τὸ 1083. Ἄκομα Μονὴ μὲ τὴν ὀνομασία Παρθένος ἢ Τζιντζιλουκιώτισσα ἦταν Βασιλική, ὑπαγόταν δηλαδὴ στόν αὐτοκράτορα καὶ ἡ ἳδρυσή της θὰ πρέπει νά τοποθετηθεῖ στόν 10ο - 11ο αἰῶνα.

Ἡ μοναστικὴ πολιτεία τοῦ Παπικίου γνώρισε μεγάλη ἀκμὴ κατὰ τὸν 11^ο  καὶ 12^ο  αἰῶνα, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν 14^ο  θὰ πρέπει νά βρισκόταν ἤδη σὲ παρακμὴ, ὅπως μαρτυρεῖται στόν βίο τοῦ Ἁγίου Μαξίμου Καυσοκαλυβίτου που συνέταξε ὁ Ἅγιος Θεοφάνης, ἐπίσκοπος Περιθεωρίου. Στόν καταστρεπτικὸ γιά τὴν περιοχὴ ἐμφύλιο πόλεμο τῆς περιόδου 1341-1347, στίς ἐπιδρομὲς τῶν Ὀθωμανῶν Τούρκων καὶ στήν κατάκτηση τῆς Θράκης ἀπὸ αὐτοὺς τὸ ἔτος 1371, ὅπως ἐπίσης στήν ἔλλειψη πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς σταθερότητας, συνέπεια τοῦ πολυετοῦς ἀνταγωνισμοῦ τῶν Βυζαντινῶν, τῶν Βουλγάρων καὶ τῶν Σέρβων, θὰ πρέπει νά ζητηθοῦν τὰ αἴτια τῆς παρακμῆς τῆς μοναστικῆς πολιτείας τοῦ Παπικίου.

Κατὰ τοὺς πρώτους αἰῶνες τῆς Ὀθωμανικῆς κατάκτησης τὰ μοναστήρια αὐτὰ θὰ πρέπει νά λειτουργοῦσαν χωρὶς ἰδιαίτερα προβλήματα, προφανῶς λόγῳ τοῦ δυσπρόσιτου τοῦ ἐδάφους τῆς ὀρεινῆς Ροδόπης. Οἱ ἱστορικοὶ ἀναφέρουν κατὰ τὴν χρονικὴ περίοδο 1656-1661 τὴν καταστροφὴ μεγάλου ἀριθμοῦ Ναῶν καὶ Μονῶν, 218 καὶ 33 ἀντίστοιχα, ἀπὸ τὸν Τοῦρκο Πασά Μεχμὲτ Κιόπρογλου καὶ οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς ἐντάχθηκαν ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς στήν γενικότερη πολιτικὴ τῶν ἐξισλαμισμῶν. Ἀπὸ αὐτὴ τὴν πληθώρα τῶν μονῶν τῆς Ροδόπης στούς πρόβουνους αὐτῆς καὶ συγκεκριμένα στήν περιοχὴ βόρεια καὶ ἀνάμεσα στά χωριά Πολύανθος, Ληνός, Σώστης, Μίσχος, Ἀσώματος καὶ Θάμνα, εἶναι ἐμφανῆ τὰ ἐρείπια πολλῶν λαῶν καὶ ἄλλων προφανῶς βοηθητικῶν κτισμάτων. Ἀπὸ αὐτὰ σήμερα ἔχουν ἀνασκαφεῖ μόνο τρεῖς Ναοί καὶ δύο μοναστηριακὰ συγκροτήματα, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι τίς μαρτυρίες τῶν φιλολογικῶν πηγῶν. Οἱ ἀνασκαφὲς ἔφεραν στό φῶς σημαντικὸ ἀριθμὸ ἐργαλείων καθημερινῆς χρήσης, ἐφυαλωμένα κεραμικά, εἰκονίδιο ἀπὸ στεατίτη, κοσμήματα κι ἄλλα πολυτελῆ ἀντικείμενα.

Ἔτσι στόν οἰκισμὸ Σώστης ἀποκαλύφθηκε τὸ καθολικὸ καὶ τὰ προ- κτίσματα τῆς δυτικῆς καὶ νότιας πλευρᾶς ἑνὸς μοναστηριακοῦ συγκρο-τήματος. Τὸ καθολικὸ εἶναι μία τρίκλιτη βασιλικὴ (14 Χ 7,35 μ.) γιά τὴν τοιχοποιία τῆς ὁποίας φαίνεται ὅτι χρησιμοποιήθηκαν καὶ παλαιότερα ἀρχιτεκτονικὰ μέλη. Στόν ἐνιαῖο καὶ ἰσοπλατῆ μὲ τὸν κυρίως Ναὸ νάρθηκα βρίσκεται τάφος, πιθανότατα τοῦ κτήτορα τῆς μονῆς. Ὁ κυρίως Ναός που χωρίζεται ἀπὸ δύο κιονοστοιχίες σὲ τρία κλίτη, εἶχε μαρμαροθετημένο δάπεδο. Τὸ ἱερὸ βῆμα κατέληγε σὲ τρεῖς κόγχες καὶ δύο πεσσοὶ ὅριζαν τὴν θέση τοῦ τέμπλου. Τὸ καθολικὸ θὰ πρέπει νά ἦταν διακοσμημένο μὲ τοιχογραφίες, ἂν κρίνει κανεὶς ἀπὸ τὰ σπαράγματα τοιχογραφιῶν που βρέθηκαν διάσπαρτα στό μνημεῖο. Στά προκτίσματα που ἀποκαλύφθηκαν ἀνήκει ἡ μακρόστενη καὶ ξυλόστεγη τράπεζα διαστάσεων 13,9 Χ 4,8μ. Τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς τράπεζας θὰ πρέπει νά καταστράφηκε ἀπὸ πυρκαγιά, ἀφοῦ στόν χῶρο αὐτὸ βρέθηκαν ἀρκετὰ ἀντικείμενα που σχετίζονται μὲ τὴν χρήση του, ὅπως πινάκια, κανάτα, μαχαιρίδια, θραύσματα γυάλινων ἀγγείων καὶ ἐφυαλωμένα κεραμικὰ σκεύη. Ἡ τράπεζα φαίνεται ὅτι συνδεόταν μὲ τὸ καθολικὸ μὲ ἐπιμήκη καὶ ξυλόστεγη στοά. Στόν χῶρο αὐτὸν βρέθηκαν διάφορα σκεύη, ἀλλὰ καὶ τρία ἀπομιμήματα πράσινου στεατίτη που ἀπεικονίζουν μετωπικοὺς στρατιωτικοὺς ἁγίους. Σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἀναγνωρίζεται ἡ μορφὴ τοῦ Ἁγίου Θεόδωρου τοῦ Στρατηλάτου. Τὸ ἀνασκαμμένο πεδίο τῶν πρό- κτισμάτων τοῦ μοναστικοῦ συγκροτήματος συμπληρώνουν δύο δωμάτια. Στόν χῶρο τῆς Μονῆς βρέθηκαν ἀρκετὰ νομίσματα, τὰ ὁποῖα μαζὶ μὲ τὰ ἀρχιτεκτονικὰ εὑρήματα τοποθετοῦν τὴν λειτουργία τῆς Μονῆς ἀπὸ τὸν 10^ο μέχρι τὰ τέλη τοῦ 13^ου αἰ. Ἡ περίοδος τῆς ἀκμῆς της θὰ πρέπει νά τοποθετηθεῖ στόν 12^ο αἰ.

Βόρεια τοῦ χωριοῦ Ληνὸς ἡ ἀρχαιολογικὴ σκαπάνη ἔφερε στό φῶς μοναστηριακὸ συγκρότημα, τὸ ὁποῖο ἀποτελοῦσε τὸ καθολικό, μία κινστέρνα, ἡ τράπεζα κι ἄλλοι βοηθητικοὶ χῶροι. Ἡ Μονή αὐτὴ φαίνεται ὅτι λειτουργοῦσε ἀπὸ τὸν 10^ο μέχρι τὸν 14^ο αἰ. καὶ ἡ ἀκμὴ της τοποθετεῖται στόν 12^ο αἰ. Τὸ καθολικὸ φαίνεται ὅτι κτίστηκε σὲ δύο οἰκοδομικὲς φάσεις στήν πρώτη φάση ἀνήκει ὁ τρίκλιτος κυρίως Ναὸς μὲ τροῦλο καὶ τὸ ἱερὸ βῆμα, ἐνῶ στήν δεύτερη ὁ νάρθηκας καὶ ὁ ἐξωνάρθηκας. Τὸ δάπεδο τοῦ κυρίως Ναοῦ εἶναι στρωμένο μὲ ψηφιδωτὸ μαρμαροθετημένο πλαίσιο. Κατὰ τή διάρκεια τῶν ἀνασκαφῶν διαπιστώθηκε ἡ ὓπαρξη προγενεστέρου Ναοῦ, μία τρίκλιτη βασιλική, ἐπάνω στήν ὁποία κτίστηκε ὁ κυρίως Ναός. Ἐπάνω σὲ μία μικρὴ κινστέρνα, σύγχρονη τοῦ προγενεστέρου καθολικοῦ, κτίστηκε ὁ ἐξωνάρθηκας τοῦ νεότερου καθολικοῦ. Τὸ καθολικὸ ἦταν διακοσμημένο μὲ τοιχογραφίες, σπαράγματα τῶν ὁποίων ἔχουν ἀνεβρεθεῖ κατὰ τὶς ἀνασκαφές, μὲ σπουδαιότερα αὐτὰ στά ὁποῖα ἀπεικονίζονται τὰ πρόσωπα τῶν Εὐαγγελιστῶν Μάρκου καὶ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, καθὼς καὶ σπαράγματα μὲ μορφὲς τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου, τοῦ Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου καὶ δύο ἀγγέλων.

Στην βορειοδυτικὴ γωνία τοῦ ἐξωνάρθηκα ἐντυπωσιάζει ἡ κινστέρνα, ἕνα ἡμιυπόγειο οἰκοδόμημα κτισμένο μὲ ἀργολιθοδομή που διακόπτεται ἀπὸ ζῶνες πλινθοδομῆς. Ἡ διώροφη τράπεζα τῆς Μονῆς βρίσκεται νότια τοῦ καθολικοῦ. Τὸ κοιμητήριο ἀναπτύχθηκε γύρω ἀπὸ τὸ καθολικὸ καὶ τὸ ἀποτελοῦσαν κιβωτιόσχημοι καὶ λακκοειδεῖς τάφοι. Ἀξίζει νά ἀναφερθεῖ ὅτι ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα εὑρήματα στό μοναστη-ριακὸ αὐτὸ συγκρότημα εἶναι ἕνα χρυσὸ σμαλτωμένο μετάλλιο στό ὁποῖο ἀπεικονίζεται ἡ μορφὴ τῆς δεομένης Θεοτόκου.

             Στόν οἰκισμὸ Κερασιὰ ἔχει ἀνασκαφεῖ ἓνας μονόχωρος θολοσκέ- παστος σταυροειδὴς ναός, ποὺ χρονολογεῖται τὸν 11^ο - 12ο αἰ.  καὶ φαίνεται ὅτι κτίστηκε μὲ πέτρα ἀπὸ τὰ γύρω βουνά. Ἐξωτερικὰ τὸ ἱερὸ βῆμα τοῦ Ναοῦ σχημάτιζε προεξέχουσα κόγχη. Τὸ δάπεδο ἦταν στρωμένο μὲ μαρμάρινες πλάκες. Στόν ἡμικύλινδρο τῆς κόγχης ἔχουν σωθεῖ λείψανα τοιχογραφημένης ἐπιφάνειας, στοιχεῖο που μαρτυρεῖ τὴν ὓπαρξη τοιχογραφικοῦ διακόσμου.

Νοτιοδυτικὰ τοῦ οἰκισμοῦ Κερασιὰ βρίσκεται μονόχωρος Ναός που ἀποτελοῦσε τὸ καθολικὸ Μονῆς καὶ χρονολογεῖται στά τέλη τοῦ 11ου καὶ ἀρχὲς τοῦ 12ου αἰ. Στόν ἴδιο χῶρο ἔχουν βρεθεῖ βοηθητικὰ κτίσματα καὶ ὁ περίβολος τῆς Μονῆς. Τὸ τρουλλαῖο καθολικὸ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ ἱερὸ βῆμα, τὸν κυρίως Ναὸ καὶ τὸν νάρθηκα καὶ εἶναι κτισμένο μὲ πέτρες τῆς περιοχῆς. Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ὁ νάρθηκας που εἶναι πλατύτερος ἀπὸ τὸ ὑπόλοιπο κτίριο καὶ ἐφάπτεται ἁπλῶς μὲ τὸν κυρίως Ναό. Στίς ἡμικυλινδρικὲς κόγχες τοῦ κυρίως Ναοῦ ἔχουν σωθεῖ λείψανα τοιχογραφιῶν.

Τέλος, στόν οἰκισμὸ Σώστης τῆς Ροδόπης ἀνασκάφθηκε μονόχωρος Ναὸς (8,25 Χ 6μ.) παρόμοιος ἀπὸ ἀρχιτεκτονικὴ ἄποψη μὲ αὐτὸν τῆς Κερασιᾶς. Ἔχει σωθεῖ ὅμως, μόνο τὸ βόρειο καὶ ἀνατολικὸ του τμῆμα, μέρος τοῦ μαρμαροθετημένου δαπέδου του, καθὼς καὶ μαρμάρινα μέλη ἀπὸ θωράκια τοῦ τέμπλου. Ὁ Ναὸς χρονολογεῖται τὸν 11^ο - 12^ο  αἰ.

Ἀπὸ τὰ κινητὰ εὐρήματα τῶν ἀνασκαφῶν στό Παπίκιο ἐντυπωσιάζει τὸ χρυσὸ δαχτυλίδι-σφραγῖδα τῆς αὐτοκράτειρας Μαρίας Βοτανειάτη που βρέθηκε βόρεια τοῦ καθολικοῦ στό Ληνό. Ἡ αὐτοκρά-τειρα εἶναι πιθανὸ νά θάφτηκε στόν χῶρο αὐτό, ἀφοῦ τὸ δακτυλίδι βρέθηκε μαζὶ μὲ λίγα ἄλλα εὑρήματα σὲ κτιστὸ κιβωτιόσχημο τάφο.

Πέμπτη, 13 Μαΐου 2021  

               Ὥρα 7:00 μ.μ. Ὑποδοχή τῆς σεβασμίας καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας Φανερωμένης ἀπό τήν ὁμώνυμη Ἱερά Μονή Βαθυρρύακος εἰς τὸν αὔλειον χῶρον τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Κομοτηνῆς καὶ ἐν συνεχείᾳ

Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἱερωνύμου καὶ συγχοροστατούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος καί τοῦ Ποιμενάρχου μας.

Παρασκευή, 14 Μαΐου 2021  

            Ὥρα 7:00 π.μ. Πανηγυρικὸ Τρισαρχιερατικὸ Συλλείτουργο, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος καί συλλειτουργούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἱερωνύμου καὶ τοῦ Ποιμενάρχου μας.

            Ὥρα 10:30 π.μ. Ἐπίσημη Δοξολογία ἐπὶ τῇ ἀπελευθερώσει τῆς πόλεως.

Ὥρα 11:00 π.μ. Ἐπιμνημόσυνη Δέηση εἰς τὸ Ἡρῶον τῆς πόλεως καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ κατάθεσις στεφάνων.

Κυριακή τῶν Μυροφόρων, 16 Μαΐου 2021:

            Ὥρα 7:00 π.μ. Ὁ Σεβασμιώτατος θά ἱερουργήσει εἰς τόν Ἱερόν Καθεδρικόν Ναόν Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Κομοτηνῆς.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, σήμερα Δευτέρα 10 Μαΐου 2021, διοργανώθη τὸ 5^ο Γενικό Ἱερατικό Συνέδριο τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, τοῦ ὁποίου προστάτης, κατόπιν προτάσεως τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου, ἀνεκηρύχθη τὸ ἔτος 2016, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κύριλλος ὁ Στ΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Ἀδριανουπολίτης.

Πρὸ τῆς ἐνάρξεως τοῦ Συνεδρίου ἐτελέσθη Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας καὶ ἀκολού­θησε ἐπιμνημόσυνη δέηση ὑπέρ ἀναπαύσεων τῶν ψυχῶν πάντων τῶν Ἀρχιερατευσάντων, Ἱερατευσάντων καὶ Διακονησάντων εἰς τὴν Ἱερά Μητρόπολη.

Τὴν ἐναρξη τοῦ Συνεδρίου προλόγισε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας καὶ ἐν συνεχείᾳ προσκάλεσε εἰς τὸ βῆμα τὸν Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τῆς Μητροπόλεως, Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο Δημήτριο Βασιλει­άδη, Ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Κομοτηνῆς, ὁ ὁποῖος ὡρίσθη Κεντρικός ὁμιλητής τοῦ ἐφετεινοῦ Γενικοῦ Συνεδρίου.

Εἰς τὴν μεστή καὶ ἐμπεριστατωμένη ὁμιλία του ὁ ὁμιλητής ἀνεφέρθη εἰς τὸν ὁσιακό βίο, τὴν πολυδιάστατη δράση καὶ τὸ μαρτυρικό τέλος τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κυρίλλου τοῦ Στ΄, Πατριάρχου Κωνσταντι­νουπόλεως, τοῦ Ἀδριανουπολίτου, μὲ ἰδιαιτέρα μνεῖα εἰς τὰ θαυμαστά γεγονότα ποὺ ἀκολούθησαν τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους καὶ τὰ ἕως σήμερα θαύματα τοῦ Ἁγίου.

Μετά τήν ἐνδιαφέρουσα καὶ ἄκρως ἐπικοδομητική ὁμιλία, ἀντιλ­λά­γησαν ἐρωτήματα καί ἀπόψεις μεταξύ τῶν Κληρικῶν.

Τὶς ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου ἔκλεισε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, εὐχόμενος εἰς ἄπαντας τοὺς κληρικούς ὑγεία καὶ τὸν θεῖο φωτισμό καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐλπίδα τὸ ἐπόμενο Γενικό Ἱερατικό Συνέδριο νὰ διεξαχθῇ ὑπό ὁμαλές συνθῆκες.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

πατήστε   ΕΔΩ   για περισσότερες φωτογραφίες

Η Σχολή Γονέων της Ιεράς Μητρόπολης Μαρωνείας και Κομοτηνής, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου αυτής, διοργανώνει το πρόγραμμα « . Με καρδιά ηρώων όλοι» το διήμερο Σάββατο 15 και Κυριακή 16 Μαΐου 2021 που είναι αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821

Η «Κατασκήνωση στην Πόλη» αποτελεί θεσμό που υλοποιείται ήδη εδώ και αρκετά χρόνια σε δήμους και Ιερές μητροπόλεις της Ελλάδος, και δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά μας να ομαδοποιηθούν, να γνωρίσουν νέους φίλους, να περάσουν δημιουργικά και εν Χριστώ το χρόνο τους με δράσεις ψυχαγωγίας, γνώσης και εκκλησιαστικής εμπειρίας μέσα σε ένα ευχάριστο και δημιουργικό περιβάλλον, με ψυχωφελείς δραστηριότητες. Επιλεγμένα παιχνίδια, γυμναστική, γλωσσικές δραστηριότητες, κατασκευές, θεατρικό δρώμενο, κτλ είναι κάποιες από αυτές τις δραστηριότητες. Η κατασκήνωση είναι αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την  Επανάσταση του 1821.

Στο πρόγραμμα θα συμμετέχουν παιδιά – αγόρια και κορίτσια 4^ης, 5^ης και 6^ης δημοτικού από όλες τις ενορίες της Μητρόπολης. Η έναρξη των δράσεων τοποθετείται μετά την 8.30 πμ και το πρόγραμμα θα ολοκληρώνεται στις 5.30  με 6.00 μμ και τις δύο ημέρες. Οι δράσεις θα υλοποιηθούν σχεδόν εξ ολοκλήρου σε εξωτερικούς χώρους, ενώ προβλέπεται η σίτιση των παιδιών (δεκατιανό, μεσημεριανό, απογευματινό) και καλύπτονται όλες οι ανάγκες μετακίνησης εντός των ορίων του Δήμου. Προβλέφθηκαν επίσης στεγασμένοι καλά αεριζόμενοι χώροι σε περίπτωση κακοκαιρίας.

Η συμμετοχή είναι συμβολική και ανέρχεται στα 10 ευρώ ανά παιδί (15 τα δύο αδέλφια). Η εγγραφή πραγματοποιείται με την συμπλήρωση ειδικής αίτησης, και υπεύθυνης δήλωσης του γονέα, ενώ πληροφοριακό υλικό για την δράση μπορείτε να λάβετε σε έντυπη μορφή από τον υπεύθυνο της Σχολής Γονέων Πρωτοπρεσβύτερο Ιωάννη Μακίδη, Εφημέριο του Ιερού Ναού Αγίας Βαρβάρας Κομοτηνής ή σε ψηφιακή μορφή από τους υπευθύνους της δράσης.

Λόγω του περιορισμένου αριθμού θέσεων θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Παρακαλούμε να ληφθεί υπόψη ότι η εγγραφή θεωρείται ολοκληρωμένη με την συμπλήρωση της αίτησης και της υπεύθυνης δήλωσης. Τηλέφωνα Επικοινωνίας π. Ιωάννης Μακίδης 6980 302 550 και κ. Κυριακή 6936 161 939.

Το γεγονός τῆς Ἀναστάσεως καθ΄ ἑαυτό ὑπερβαίνει τὰ ὅρια τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, γι΄ αὐτό καί δέν περιγράφεται ἀπό κανένα εὐαγγελιστή. Ὅλες οἱ σχετικές εὐαγγελικές διηγήσεις ἀναφέρουν τούς μάρτυρες πού εἶδαν τόν Ἀναστημένο Χριστό ἤ πού ἐπισκέφθηκαν τόν κενό τάφο. Αὐτό γιατί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν ἐμπίπτει στά στενά πλαίσια τῶν ἱστορικά διαπιστουμένων γεγονότων, ἀλλά στηρίζεται στὴν ἐμπειρία καὶ στὸ βίωμα τοῦ πιστοῦ.  Προϋποθέτει ὄχι τήν ἀπόδειξη ἤ τήν ἱστορική ἔρευνα, ἀλλά τήν πίστη στή δύναμη τοῦ Θεοῦ πού κατανικᾶ τόν θάνατο καί τήν ἀγάπη του μέ τήν ὁποία ὑπόσχεται τήν ἲδια τύχη στούς ἀνθρώπους πού ἐλπίζουν καί προσδοκοῦν τήν ἀνάστασιν νεκρῶν.

Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τοῦ συνταρακτικοῦ γεγονότος σκόρπισε χαρὰ στοὺς φοβισμένους μαθητές. «Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταί ἰδόντες τόν Κύριον», σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης. Ἀπὸ τὴν ὁμάδα τῶν μαθητῶν ἔλειπε ὁ Θωμᾶς, ὁ γνωστός μέ τήν ἑλληνική ὀνομασία Δίδυμος. Στὸν ἐνθουσιασμὸ τους ὅτι εἶδαν τὸν Κύριο, ὁ Θωμᾶς προβάλλει τὴν ἀμφιβολία καὶ τὸν σκεπτικισμό: «Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρα μου εἰς τὴν πλευρὰν Αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω».Ἐκπροσωπεῖ μέ τήν στάση του αὐτή ὁ Θωμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ στηρίξουν τὴν πίστη τους στὴ βεβαιότητα τῶν ἁπτῶν ἀποδείξεων στήν ἱστορική ἐξακρίβωση, στό πείραμα, στήν αὐτοψία. Πρόκειται γιά μία πολύ ἀνθρώπινη στάση καί δικαιολογημένη ἀπαίτηση, βρίσκεται ὅμως μακριά ἀπό τήν πίστη.

Ὁ Ἀναστημένος Χριστός σέ ὀκτώ μέρες, τήν ἑπομένη Κυριακή, ἐμφανίζεται στούς μαθητές, μεταξύ τῶν ὁποίων βρίσκεται καί ὁ Θωμᾶς. Τόν καλεῖ ὁ Χριστός νά διαπιστώσει ἰδιοχείρως καί αὐτοπροσώπως τήν ταυτότητα τοῦ ἀναστημένου σώματός Του, μακαρίζει ὅμως τίς ἐπερχόμενες γενεές πού θά πιστεύσουν χωρίς νά ἰδοῦν: «Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες».

Ὁ Θωμᾶς, πρίν ἀκόμη ψηλαφήσει τόν Χριστό ξεσπᾶ στήν ὁμολογία πίστεως: «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Δυό σημεῖα κάνουν ἐντύπωση σ’ αὐτήν τήν ὁμολογία: Δέν ἐπισημαίνει ἁπλῶς ὁ Θωμᾶς τήν ταυτότητα τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ, ἀλλά ἀναγνωρίζει τήν θεότητά του. Τό μήνυμα τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς εἶναι μήνυμα ζωῆς γιατί ὁ Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, γιατί διετράνωσε τήν δύναμή Του ἐπάνω στίς καταστροφικές δυνάμεις τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου.

 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ